2016 - dat wordt omdenken!

Ik heb er lang over nagedacht of ik het verhaal van 2016 wel vertellen moest. Of ik dat jaar niet gewoon onderin het vriesvak moest stoppen, liever nog op de bodem van de diepste oceaan. Toch heb ik besloten het alsnog te vertellen. Gewoon omdat er ook hele mooie momenten waren, nieuwe vriendschappen. En een gesloten boek, daarover later meer.

Hoe schrijf ik nou zo'n heel jaar op? Is mijn geheugen dan zó goed? Nou, dat ook weer niet... sinds 15 augustus 1990 houd ik een digitaal "dagboek" bij. Eerst in dBase, overgestapt op Lotus 123 en dat weer geïmporteerd in een Excel-werkboek met de voor mij meest belangrijke gebeurtenissen. En daar put ik dan uit. Vakanties, workshops, museumbezoeken, muzikale evenementen, alles wat ik wil onthouden. Flauw eigenlijk dat ik dat geheim verklap.

Het eerste echt leuke evenement van 2016 is het bezoek aan DWDD, de wereld draait door, no matter what. Om daar binnen te komen moet je nog heel wat doorlopen. Vergeet vooral je identiteitsbewijs niet, komt dat niet overeen met de naam op het entreekaartje dan kun je de toegang wel vergeten. Géén commentaar leveren! Er zijn echt strikte regels waar je je aan hebt te houden. Je zou bijna niet meer willen gaan. Natuurlijk weet je niet van tevoren wie de gasten zijn, maar áls ik het had mogen uitkiezen dan had ik beslist deze uitzending gekozen! Bert en Ernie in vol ornaat. Jaren hebben ze gesoebat om deze helden aan tafel te mogen krijgen. Iets met uitzendrechten en Amerikaanse regelgeving. Prachtig zoals Wim T. Schippers en Paul Haenen op elkaar ingespeeld zijn! De spelers onder tafel hadden er ook overduidelijk zin in.



Eind februari vertrokken we voor een bezoek aan de noordelijke provincies. Er is zoveel te zien en te bezoeken daar. Het gevangenismuseum in Veendam, de klokkestoelen in Friesland, een treinenbeurs in een school in Assen, indrukwekkend Westerbork en de prachtige natuur.


In maart ga ik naar Polymania, een van de vele workshops die ik dit jaar zal volgen. Bristol, een prachtige stad, is de zetel van dit evenement. Drie volle dagen spelen met polymeerklei. Nieuwe vrienden maken, genieten van nieuwe dingen. Donna Kato, Bettina Welker, Claire Wallis en Cara Jane Hayman, niet de minste docenten! Zondagmiddag staan we op het vliegveld van Bristol.... er is een staking in Frankrijk en geen vliegtuig om ons naar huis te brengen. Uiteindelijk worden we iets na 10 uur 's avonds naar Liverpool vervoerd in een bus, een rit van dik 4 uur. Maar zo heb ik tenminste wél nog even het John Lennon-vliegveld mogen betreden!


Eind maart gaan we nog even genieten van de tentoonstelling David Bowie in het Groninger museum. Het was natuurlijk leuk geweest als hij nog geleefd had. Toch wel één van mijn idolen. Wat een expositie. Mooi in elkaar gestoken! Een muzikale reis herbeleefd.


En dan is het 1 april. Het is géén grap. Ik krijg de reorganisatieplannen overhandigd met meteen daarbij de mededeling dat mijn functie verdwijnt, alles kan worden uitbesteed. Maar ik moet wél mijn mond houden... Laat ik maar snel overstappen op een mooi weekend.
Sylvie Péraud komt naar Ingelmunster. Samen met Yusti, Lucie en Marjan en heel wat Belgische vrienden genieten we van een energieke 2-daagse workshop. Dat het halssierraad dit weekend niet volmaakt naar mijn zin afgewerkt is snap ik zelfs nog... Maar mijn zinnen zijn wel even verzet. Dank Liselot voor de organisatie! En dan nu een sporadische foto van mezelf ;-)


Had ik al gezegd dat dit een workshop-jaar werd? Natalia García de Leániz en Daniel Torres komen naar Nederland. Als ik ooit een biologieleraar had gehad als Daniel had ik vást beter opgelet. Niet alleen maken we gave armbanden maar we krijgen ook echt leuke achtergrondinformatie.


Ondertussen spookt er natuurlijk van alles door m'n kop. Vooral het feit dat ik niets mag zeggen werkt enorm op m'n humeur. Slapeloze nachten, "gewoon" doen is lastig, eigenlijk onmogelijk... Ik rijd de auto naar Ierland met een flinke omweg. Normandië is mooi. In de natuur en (betrekkelijke) stilte kan ik nadenken, bedenken wat ik verder kan/moet doen. Ik voel me ongeveer zoals deze hooiberg.


Er is wat mij betreft eigenlijk geen enkele reden om terug te gaan, behalve dan het feit dat de terugreis al geboekt is. En ik allerlei afspraken heb staan in Nederland. Zoals Mirjam aanmoedigen bij de Roparun, een workshop over opruimen te volgen (huh? ja, echt waar. Daarna heb ik 8 vuilniszakken vol met kleding weggebracht, omdat ik ze eigenlijk toch niet droeg), Emilio Guzman in het theater (verfrissend!), een notitieboek bekleed tijdens de Guilddag en uiteindelijk N ingelicht over mijn aanstaande vertrek. Ik had net gesolliciteerd naar de functie van manager op de bibliotheek. Ik maak geen onderscheid in de soort manager (er zijn 2 vacatures), ik weet al lang van tevoren dat ik tóch niet aangenomen ga worden op welke functie dan ook. Dat klopt dus ook, uiteraard worden de huidige managers herplaatst in hun nieuwe functie. Ik had echt niet anders verwacht. Maar één ding is nu duidelijk: per 1 december ben ik mijn baan kwijt.

Eind juni staat mijn geplande "lange" vakantie naar Ierland voor de deur. Na de craftfair in CastletownHouse ga ik kennismaken in Drumcondra. Een nieuw concept, er zijn enkele cabins gegroepeerd tot een market. Deze is permanent geopend van donderdag tot en met zondag. Iedere week dus. Ik kom door de ballotagecommissie en we richten in.

Half juli rijden we naar The Burren. Doreen Kassel komt een workshop geven in dit prachtige gebied. We gaan een paar dagen eerder om te kunnen genieten van deze fantastische ruige natuur. We hebben echt geluk met het weer. De Westkust kan nogal regenachtig zijn. Stralend weer! Nou ja.... het is stralend weer tót het weekend en de workshops beginnen... en André alleen door Ennis kruist in de stromende regen. We gaan zelfs op bezoek bij The Burren Perfumery. Nou is de combinatie parfum en mijzelf nou niet echt voor de hand liggend (al gebruik ik het wel) maar de ligging in the middle of nowhere (nee, dit kan echt niet, deze weg loopt nergens naartoe, we hadden er al láng moeten zijn... 3 kilometer met 15 kpu duurt lang) die ligging dus.... perfect!


Wat een inspirerende workshop. Twee volle dagen lang genieten en na afloop geniet ik nog lang na, ook van de resultaten. De pods en bloemen worden later nog tot een halsketting verwerkt. Deze workshop wil ik nog wel eens volgen! Gewoon, omdat het superdagen waren.


Ik ga naar vermoedelijk de laatste craftfair in CastletownHouse. Gewoon omdat de mensen die daar nu komen meer geïnteresseerd zijn in voedsel dan in kunst. We merken het allemaal. Je mag al blij zijn als de stalhuur gehaald wordt. Dan zit je daar dus een hele dag voor niets... Natuurlijk vind ik het nog steeds gezellig, maar gezelligheid kan ik ook elders genieten. Het waren leuke jaren, ik heb erg leuke mensen daar ontmoet, vrienden gemaakt. Maar het is tijd om door te gaan. Drumcondra wacht.

Even terug in Nederland de laatste werkdingetjes regelen, telefoonnummer omzetten naar mezelf, afscheid nemen van leuke collega's, de laatste bijeenkomst over PPW (IeTee Solutions - prijs per werkplek), de laatste loodjes voor de overgang van Bbeyond naar Tele2, kortom enkele druk bezette dagen. Maar dan mag ik weer terug naar Ierland.

Ik houd ervan niet gebaande paden in te gaan, dan kom je nog eens ergens! Even op en neer naar Letterkenny en op de terugweg Beltany Stone circle bezoeken. Donegal blijft trekken. Er is zoveel te zien.


Vreemd om niet meer naar de bieb te hoeven gaan om te werken. Het treiteren is al volop in gang gezet. Ik besluit me er niet aan te gaan ergeren en probeer te genieten van mijn vakantie. Als ik dan ook nog halverwege even naar Praag mag vliegen om 2 workshops te gaan volgen lukt dat genieten wel. Het is maar een kort verblijf, ik kom op zaterdag aan het eind van de middag aan (wat betekent dat ik in het donker op de plek van bestemming, aan de rand van Praag aankom), volg op zondag en maandag een workshop en vlieg dinsdagavond weer terug naar Dublin. Dus eigenlijk heb ik alleen dinsdag om Praag een beetje te verkennen. Ik kan maar één conclusie trekken: de volgende keer heb ik heel wat meer tijd nodig in Praag zelf! We verblijven op een soort educatief centrum. Daar kunnen we 's middags ook eten, er is een restaurant bij. Uiteraard staan alle gerechten in het Tsjechisch geschreven maar met hulp van de mede-cursisten en de staf van het restaurant kom ik een heel eind (en eet best smakelijk!).

De eerste dag volg ik een workshop bij Sylvie Péraud (huh? ja, ik weet het, ze is echt hartstikke leuk!!) en maak ik een broche die ik waarschijnlijk thuis omtover tot een hanger/broche maar o wat vind ik hem zelf mooi! De tweede dag geeft Olga Nicolas les en ik ben weer meteen verkocht. Een halssierraad dat ik op 2 manieren kan dragen (ik die nauwelijks sieraden draag...) en ik verwerk er Texel in en verschillende (faux) houtsoorten. Ik houd niet zo van metalen koorden dus was ik goed voorbereid met buffelleer als "draad" op weg gegaan.




En dan de terugweg naar Nederland. Van @home naar thuis... voor het eerst rijdt André mee! Hij wil ook wel eens al die dingen met eigen ogen aanschouwen. Zo struinen we door de botanische tuin van Vauville (aanrader!), bezoeken Pont l'Évêque (jammer dat het museum gesloten was) en drinken een glaasje in het Benedictijner paleis (ietsje uit de route.... maar dat kun je verwachten als je met mij op stap gaat!).


Eind oktober nemen we de trein naar Leeuwarden om vervolgens met bus en boot verder te reizen naar Ameland. Het is k-k-k-koud! De aansluiting van de bus op de trein is "perfect", inmiddels zijn mijn voeten afgestorven.
Met de bus naar het hotel, dat is ook nog best een rit, waar we tegen 6 uur pas aankomen. Jeetje, ik ben sneller in Dublin! De volgende dag huren we fietsen, gaan eerst even gezellig bij Ruth en Peter koffie drinken en Yske gedag zeggen en dan fietsen we een rondje over het eiland. Als oud-eilandbewoners zijn we wel wát gewend... maar zó stug zijn ze op Texel echt niet! We zijn gewend om iedereen te groeten... ik blijf het stug volhouden (tenslotte zei de buurman verderop ook na meer dan 10 jaar pas gedag terug). Maar nee, het wil niet lukken. Dan groeten we elkaar maar. Ameland... plat! Het is duidelijk niet ons eiland. 's Avonds eten we wél gezellig met Yske in een leuk Mexicaans restaurant op een Mexicaans bankje. O, en die kunstroute.... jammer dat die pas enkele dagen later begon.

We plannen een 2-daagse Rijksmuseum. Gewoon omdat het nogal veel is om in één dag te bekijken. Sorry, die Nachtwacht lopen we wel voorbij. Zo spectaculair vind ik die nou ook weer niet. Die theepotten dan! Zouden toch niet misstaan bij mijn collectie? Ik ben ook blij te constateren dat mijn vertaling van de catalogus van Adam van Vianen out of the blue wel heel erg goed bleek te zijn. En leuk om zijn stukken ook eens in het echt te zien! Er was ooit een expositie in het Utrechter museum, daar kwam de catalogus vandaan. Maar die was al voorbij voordat ik het boekwerk kreeg om te vertalen. 's Avonds in het pikkedonker én regen door het Vondelpark naar het hotel, uitdaging! Zeker als je dan ook nog niet-waterdichte schoenen aanhebt ;-)

Vroeger, als kind, ging ik mee op valkenjacht door de Peel en op de Hoge Veluwe. Machtig mooie dieren. Via Groupon kon ik een workshop volgen. Niet alleen valken maar ook de bijzonder lachwekkende kookaburra.



Ondertussen blijft het getreiter voortduren (niet uitbetalen van salaris, dat soort echte pesterijen) maar ik merk dat ik er toch iets meer afstand van neem, al blijft het echt vervelend. Ik ga de Officevraagbaak meer handen en voeten geven, nu in een officieel jasje. Ik gaf al sinds 1995 trainingen in Microsoft Office (Word, Excel, PowerPoint, Outlook), eerst in een buurthuis, vervolgens vroeg een bedrijf mij het personeel te trainen. Daarna heb ik nog 4 jaar gewerkt als trainer en schrijver voor een automatiseringsbedrijf. Is er haast of te weinig capaciteit? Dan neem ik de klus over. Denk dan aan: lay-outen in Word, tijdschema's in Excel, een sjabloon in PowerPoint of regels in Outlook instellen. Maar ook leer ik de medewerker om zelf aan de slag te gaan. Dit ben ik blijven doen tijdens mijn jaren bij de bibliotheek. Komt een vraag voor de 10e keer? Dan denk ik écht niet goh, weet je dat nu nog niet, maar help ik opnieuw op weg. Ik kan me voorstellen dat iemand druk is met andere dingen en gewoon even verder geholpen wil worden. Toen ik begon bij de bibliotheek was de boekhouding nog in een schriftje (huh? ja!) en werkten medewerkers op een telmachine vierkantstellingen van bestellingen uit (overigens bijzonder onzinnig werk...). Toen de telmachine kapot ging... stelde ik haar voor dat ik haar zou leren met Excel te werken. Dat geeft zelfvertrouwen! Inmiddels weet betreffende medewerker al behoorlijk goed de weg op de computer (het bleef niet bij Excel alleen).
Er is een boek gesloten, een ander boek geopend!


Op de laatste dag van het jaar reizen we nog even af naar Haarlem. Uiteraard gaat er een dwarsligger voor onderweg mee (we kunnen niet meer zonder). Het oudste museum van Nederland, Teylers, en een bezoek aan @Gather staan op het programma. Museum is een aanrader, zeker als je van echt oude dingen houdt. Fossielen all over maar ook prachtige instrumenten en schilderijen. Al vind ik dat de muren in een museum vaak wel erg vol hangen. Maak dan wisselcollecties? Na een gezellige lunch bij vrienden lopen we naar @Gather. Tijdelijk in het oude V&D-pand. Ik hoop dat ze nog lang mogen blijven! Het is een aparte collectie kunstenaars die daar én hun werk tentoonstellen (en verkopen) én werken. Prachtcombinatie! Een absolute aanrader (en vergeet dan beslist niet een bezoekje te brengen aan Lisa Biris). Haarlem is sowieso een bezoek waard!


het overzicht van afgelopen jaar ? !

Jeetje, heb ik echt maar één keer gepost in 2015? Ik weet dat ik wel enkele keren op het punt stond te gaan posten, maar het is er nooit meer van gekomen. En ik ga ook niet beloven dat daar nu wel verandering in komt. Facebook, Twitter en af en toe Instagram, Google+ of YouTube blijken een snelle methode te zijn om mijn krabbels en foto's te delen. Dus waarom nu dan toch? Gewoon, omdat ik daar zin in heb.

Voor de verandering wil ik wel eens chronologisch het afgelopen jaar volgen. Ik ben echt enorm slecht in het aanleggen van lijstjes, van welke soort dan ook, of het nou boodschappenlijstjes zijn (die vind ik meestal pas maanden later terug, als de nieuwe stoelen al láng in huis staan of die ene kast toch niet vervangen werd, het moge duidelijk zijn dat de dagelijkse boodschappen lukraak gekocht worden), boekenlijsten (petje af voor wie een Nog-Te-Lezen-lijst heeft, bij mij liggen die boeken gewoon op een of meerdere stapels) of voorgenomen doelen (ik neem aan dat daar lijsten van gemaakt worden, ik neem me nooit iets voor). Maar er is één lijst waar ik -bijna- blindelings op kan vertrouwen en dat is mijn digitale agenda.

In de sneeuw naar de lezing van astronoom professor C. de Jager in de Sterrenwacht van Utrecht. We kennen Kees al heel wat jaren maar hadden nog nooit een lezing van hem bijgewoond. Wat kan hij geboeid vertellen over het sterrenstelsel! Zittend op oude collegebanken leerden we weer heel wat bij over de zon en alles wat erom draait. Overigens is de Sterrenwacht Sonnenbergh zelf ook zeker een bezoek waard.


Halverwege de maand februari trekken we naar Cyprus en Turkije in een gecombineerde reis. Zo'n heerlijke verkoopreis waarbij je het verkoopgedeelte voor lief moet nemen en lekker gaat genieten van de geboden cultuur. Vorig jaar maakten we kennis met Eddy en Ingrid en we besluiten ook dit jaar weer met hun op vakantie te gaan. Turks-Cyprus is mooi, zelfs in de regen of sneeuw. Turkije heeft gewoon heel erg veel mooie plekjes. Ook al viel het natuurfenomeen Pamukkale flink tegen. Er is bijna niets meer over van de door de plaatjes beloofde terrassen.





Nét terug mag ik een workshop in Ingelmunster gaan volgen. Carol Blackburn is een vrolijke dame, past goed bij Liselot! Twee heerlijke dagen kleien. Apart hoe je steeds weer opnieuw andere dingen leert. Soms weet ik best dat ik ze nauwelijks nog zal toepassen (ik houd niet zo van mozaïekwerk, laat ik graag aan anderen over), maar het was wél leuk om te doen!



In maart wonen we een wel héél speciale voorstelling van Konrad Kosselleck, Vincent Bijlo, Mariska Reijmerink en Bastiaan Woltjer bij over hoe 100 jaar geleden WO-I begon. In de kleine zaal op de Militaire begraafplaats van IJsselsteyn, is het muisstil. Een persoonlijke geschiedenis was de aanleiding voor het World War One Project. De oudoom van componist en muzikant Konrad Koselleck was 19 jaar oud toen hij in de Grote oorlog ging vechten voor de Keizer. Konrad's oudoom Ernst MarchandNet als miljoenen andere jonge soldaten, sneuvelde hij. Een voorstelling om 100 jaar Eerste Wereldoorlog te herdenken, om de gesneuvelde soldaten een stem te geven in een pleidooi tegen alle oorlogen, nationalisme, populisme en uitsluiting. Opdat de geschiedenis zich niet herhaalt.

In april starten we met de armbandengroep. Ik, die nauwelijks juwelen draag -op oorbellen na-, ga vanaf nu maandelijks een armband maken, geïnspireerd door een armband die we op internet vinden. Zonder tutorial, gewoon bedenken hoe hij gemaakt zou kunnen zijn. De samenstelling van de groep is wisselend, we zijn nooit met meer dan 8 personen. Yusti is zo vriendelijk haar huis voor ons open te stellen.


Ook gaan we in april met een groepje naar de Blue Collar in Strijp-S. We gaan de dagen erna een workshop volgen bij Kathleen Dustin. We hebben onderling best een paar leuke dagen gehad. De workshop viel tegen. Het leek wel alsof ze er geen zin in had. Jammer als je je er zoveel van had voorgesteld!

Begin mei komen Maureen, Ann & Ann gezellig logeren. In de stromende regen gaan we naar Kinderdijk. Het regent niet alleen in Ierland of Schotland.
Het is gewoon een enorm drukke maand, goed volgepropt met leuke activiteiten. Een middagje dwalen door Strijp-S met Jose, inspiratie opdoen op de DesignDay in Maastricht, eind van de maand rijd ik de auto weer naar Ierland. Ditmaal stop ik eerst in Ingelmunster om gezellig een dag met Liselot te kleien. Waarom maken we nou wéér een armband? Het is verslavend! De tweede stop is in Lisieux om dan de dag erna heerlijk door Normandië naar de ferry te rijden. En in Leixlip val ik met m'n neus in de Salmonboter, een puik festival met Altan, Kila, Sharon Shannon, Luka Bloom....


Juni begint met het 25-jarig muzikaal jubileum van Daithi Rua in Gent (top!!) gevolgd door een muzikaal spektakel in de Oude Rechtbank van Eindhoven. The Groove Foundation is gewoon swingen!


Theatergezelschap Vis à Vis brengt Exit, het verhaal van de broers/slagers Van Rees. Ze ontdekken hoe ze zelf biefstukjes in hun eigen laboratorium kunnen kweken. Kweekvlees is ín. Maar dan komt er belangstelling uit het buitenland en van begin tot eind zit ik weer geboeid op mijn stoel. Technische hoogstandjes waar je met de beste wil niet achter komt hoe dát nu in elkaar steekt. Hilarische vondsten wisselen best wel serieuze stukken toneel af. Het podium is eigenlijk zó groot dat het af en toe best lastig is om álles te volgen. Maar het zit zó goed in elkaar dat ik iedereen die nog niet geweest is kan aanraden om in 2016 wel te gaan. Dit is pas spektakel dat grenzen zoekt.

Schreef ik nou echt dat ik nooit lijstjes maakte? Ik kom begin juli gewoon mijn felanglijsje tegen!

Ik heb ze intussen bijna allemaal, alleen Een dwaze maagd van Ida Simons nog niet. Tja, als je veel reist is een dwarsligger (of twee/drie) ideaal!

Voor de verandering is André in augustus in Nederland. We plannen enkele dagen Schagen met de markt erbij. We verblijven in De Logeerkamer, een absolute aanrader!


Als André een weekendje naar Texel is verbouwen Genieke en ik de kamer.
De indeling was sinds we hierin trokken eigenlijk nooit echt veranderd. De tafel stond wel eens overlangs tegen de muur in plaats van overdwars maar dat was het dan ook eigenlijk wel. Inmiddels waren er wel verschillende banken binnen gekomen, de antieke sofa werd ingeruild voor een antieke bank (die absoluut niet bleek te zitten), er kwam een rode loungebank, gevolgd door een paarse. Stoelen werden ingeruild voor een lederen klippan. En toen kwam de houten Zweedse bank, omgebouwd door Marco Roodzant (yep die, van De Logeerkamer). Nu staat de houten bank als afscheiding van de tv-hoek en zitbank aan de eettafel in de voorkamer. De zithoek is naar de achterkant verhuisd. En we wijden het Turkse tapijt in.

In september komt totaal onverwacht een droom uit. Ik zie een axolotl in het echt!


De expositie ZientuigeN in het Koetshuis is verrassend. Kunstenaarscollectief SynapsZ heeft echt alles uit de kast getrokken om een bijzondere collectie tentoon te stellen. In de kelder speelt een jazzband, de akoestiek past goed bij de muziek. Op de begane grond is een grote variatie in kunst.
De kamers op de eerste verdieping hebben allemaal een eigen gezicht gekregen. Zo is de "oude directiekamer" omgetoverd tot archief, maar dan wel een magazijn waarin je mag snuffelen. Schilderijen aan de kant zetten, achter koffers kijken... Op "mijn" oude kamer staan bizarre foto's in het licht. Het is de ideale bestemming voor het Koetshuis. Jammer dat de gemeente daar anders over denkt.

Eind september is de Supermoon te zien. Je moet er wel wat voor over hebben. Gelukkig zit ik dan in Ierland en heb ik weinig last van vals licht. Een nog groter geluk: het is onbewolkt en droog! Af en toe slaap ik enkele uurtjes om dan weer het volgende stadium van de maan te gaan bekijken. Midden in de nacht en tegen de ochtend loop ik eerst naar het voorterrein (het is einde seizoen, er is bijna niemand meer aanwezig, best wel apart!). Mooi donker en de maan is goed te zien. In de vroege morgen (ik denk dat het rond 6 uur is) ga ik eerst naar de estuary. Oeps! Hier is wel degelijk vals licht! Malahide brandt de ochtend in. Dan maar gauw naar de zee. Dat is pas echt genieten.

André past regelmatig op Moose. Die vind het wel leuk om te spelen... onvermoeibaar!


Oktober begint met de terugtocht van de auto. Ik krijg ongevraagd een upgrade naar een bijzonder grote hut, ik kan wel dansen (in m'n eentje). Het is bijzonder rustig weer. Lekker lezen, niet vroeg wakker hoeven worden (we komen pas eind van de middag aan), nog meer lezen... en genieten van de zon in de zee!


Als André ook weer in Nederland is gaan we weer naar Folk op Zolder. Een bijzondere setting: een omgebouwde zolder waar zo nu en dan verrassende concerten worden gegeven in the middle of nowhere. Ditmaal spelen Philip Masure, Isaac Müller en Wim Moons de sterren van de hemel.

Izabela Nowak geeft een workshop in Nederland. Wat een artieste! Omdat ik op zondag al iets anders heb gepland (de armbandengroep) en ik ook af en toe de hand op de knip moet houden, volg ik alleen Into the fold op zaterdag. Meesterlijk! Wat je allemaal met origami en klei kunt doen.

De NS Publieksprijs kent een Kernjury. Deze jury bestaat uit 275 leden... en dit jaar ben ik één van hen! Wat een eer. Als Kernjurylid ben je ambassadeur voor de NS Publieksprijs én het lezen. Nu vind ik het niet moeilijk anderen aan het lezen te brengen, ik vind het ook heerlijk om af en toe een recensie te schrijven. Nu kregen we 6 boeken om te lezen en anderen te laten lezen. Er zijn 3 mannelijke en 3 vrouwelijke auteurs. Er is maar één thriller genomineerd (Lieve mama, Esther Verhoef). Alexander Münninghoff schrijft het verhaal van zijn leven, hoe is het om kind van de oorlog te zijn - De Stamhouder. Griet Op de Beeck schrijft op haar onnavolgbare wijze Kom hier dat ik u kus. Adriaan van Dis is genomineerd met Ik kom terug, het verhaal van zijn moeder. Annegreet van Bergen is met haar boek Gouden jaren genomineerd, een herkenbaar verhaal voor iedereen die opgroeide in de jaren '50, '60, '70. De winnaar van de #NSPP is Joris Luyendijk met Dit kan niet waar zijn. Een leesbaar boek over de ondergang van de financiële wereld.

Tenslotte gaan we in oktober nog naar De Glimlach van de Onderwereld door toneelvereniging Première. Helena komt thuis na een verblijf in een psychiatrische inrichting na de geboorte van haar dochtertje. Er is niets veranderd en toch lijkt niets hetzelfde gebleven. Dit mag dan misschien amateurtoneel heten, het is uitstekend gespeeld, er is niets amateuristisch te ontdekken!

November is de maand dat Nederland Leest. Dit jaar krijgt de bibliotheekbezoeker een boekje Korte verhalen. Maar er is dit jaar iets bijzonders aan de hand! Er komen 12 verschillende boekjes uit. Nu is het natuurlijk een sport om ze dan ook alle 12 te verzamelen. Twitter en Facebook blijken een wondermiddel. Uit alle hoeken van het land komt het boekje binnen. Nu hoef ik ze niet alle 12 te lezen, alleen de eerste paar verhalen zijn steeds verschillend.

Voor het tweede jaar op rij organiseert de Dutch Polymer Art Guild een kleiweekend. Aan de rand van brinkdorp Annen staat een verblijfsaccomodatie die aan minstens 50 personen onderdak kan bieden. Ik ben niet zo goed (meer) in het slapen op slaapzalen dus boek ik een stukje verderop een hotel. Dan merk ik pas goed hoe reuma een onderdeel van mijn leven is geworden.
Ter ere van het 5-jarig bestaan van DPAG krijgen we op zaterdag een workshop door Enkhe Tserenbadam. Ze leert ons mallen maken en daarmee schitterende creaties te maken. Op zondag biedt de armbandengroep een workshop aan.

We gaan een weekendje naar Emmen. Het is het laatste weekend dat de dierentuin geopend is. Wanneer we Emmen naderen verbazen we ons sterk. Hebben we hier echt zoveel jaar gewoond? Ken jij het hier? Heb jij hier gefietst? Als we door de stad lopen herkennen we de bakkerij zelfs niet (die er toch al 50 jaar zit, in hetzelfde pand). Het is dat ik weet waar ons huis stond maar als iemand me er een foto van had laten zien had ik het niet herkend. De herberg herkenden we dan weer wel, inclusief de Hut van oom Tom. Dan maar het bos in! Het hunebed zullen ze wel niet verplaatst hebben. We hebben een heerlijke boswandeling gemaakt. Zondags zouden we dan naar het Dierenpark. En uitgerekend zondag giet het. Niet gewoon een regenbuitje, echt keihard pijpenstelen regenen. We vluchten dan ook alle verblijven in. Jammer! Maar de vlindertuin blijft mooi.

Eén van de voordelen van dwarsliggerambassadeur zijn is de jaarlijkse dwarsliggerambassadeursdag. Hartstikke leuk om de mensen die je spreekt op Facebook nu ook eens in 't echgie te zien. Frank van Pamelen licht De wraak van Vondel toe. Aan het einde van het boek staat een QR-code die de weg naar de app wijst. Die gaan we op Onnozele kinderen maar eens lopen! Klein uitstapje naar december nu dus.... Het zou handig geweest zijn als óf ik me er eerst beter in had verdiept óf er duidelijkere aanwijzingen geweest zouden zijn over waar te beginnen. Er zijn 4 apps. De eerste leidt door het Vondel- en Museumpark. Wél gaaf zijn de toelichtingen die je ondertussen krijgt!

Hoeveel workshops volg ik eigenlijk op een jaar? En dan heb ik nog niet eens alle zondagen waarop we armbanden maakten beschreven. Een juweeltje! Christine Dumont geeft een 2-daagse workshop over het maken van holle kralen. Ik snap best dat berkenhout niet paars is. Maar ik heb nu eenmaal een zwak voor de paarse kleur. Denk ik. Dus worden mijn berkenstructuurtjes in het paars gemaakt. Waardoor het meteen héél andere structuurtjes worden. Ingelmunster is the place to be!


Het jaar zit er bijna op. Nog één maand te gaan. De afsluiting begint weer in Ierland. De laatste fair van het seizoen staat voor de deur. Maar tussendoor heb ik wel enkele dagen tijd waarop ik vrienden kan bezoeken (waarbij ik faeries ook tot mijn vrienden reken). Storm Desmond raast over het land. En uitgerekend dán besluit ik de Wicklow mountains in te trekken. Of de Dublin hills, ligt eraan vanaf welke kant je het bekijkt. Er is nauwelijks iemand op de weg (vind je het gék? Als je niet moet ga je ook niet de weg op). En dat is hét moment waarop ik geniet. In de verte zie ik een auto aankomen (koplampen). De stilte is enorm. Zo mooi!!

Op 20 december ga ik met Conny mee naar de Swan Market in de Van Nelle fabrieken in Rotterdam. Een kerstmarkt die, volgens mij, best wel wat drukker bezocht had mogen worden. Ik ben blij dat Conny me attendeerde op de mogelijkheid een rondleiding te volgen. Bijna op het scheiden van de markt vertrokken we met een klein groepje door de Tabak/Thee/Koffie fabriek van Van Nelle. Een bijzonder gedreven gids vertelde ons de geschiedenis. Hoe Van Nelle besloot een moderne fabriek te bouwen met oog voor de werknemer. Douches die dagelijks toegankelijk waren (de tijd van het badhuis, wie had er een douche thuis?), toiletten die speciaal uit Amerika ingevlogen werden. Voldoende daglicht (!) voor de bonensorteerders. Gelukkig zijn de fabrieken behouden gebleven dankzij Unesco werelderfgoed.


Het jaar is ten einde. Ik heb genoten. Op naar een nieuw jaar...

Een nieuw jaar... een nieuw bericht....

Af en toe loop ik gewoon mezelf voorbij. Dan gun ik me niet eens de rust om een blogbericht te plaatsen. En nu dan? Nu ga ik mijn geheugen aanspreken. Facebook heeft een mini-app die de hoogtepunten uit het voorbije jaar laat zien. Toen ik de ongekuiste versie bekeek zou ik wel een erg saai jaar gehad hebben. Het tegendeel is waar! De nodige workshops werden afgewisseld met de nodige (!) vakanties, en soms zelfs gecombineerd. Dat ik voor workshops de meest uiteenlopende plaatsen bezoek is voor velen al geen verrassing meer. Van Erps-Kwerps tot Ingelmunster, van Sevenum tot Malta, ik heb genoten en veel opgestoken. Workshops in polymeerklei, zilverklei, kumihimo, haken, schilderen... een mens is nooit te oud om de technieken aan te scherpen en meer te leren! Of gewoon voor de lol creatief bezig te zijn samen met anderen.


2014 was ook een bijzonder reislustig jaar. Turkije werd gevolgd door Malta en dan nog de nodige reisjes naar Ierland, oftewel home. In mei reed ik de auto weer via Frankrijk naar Donabate. Dit keer overnachtte ik in Val de Reuil. Iets verder Frankrijk in, maar dan hoefde ik op zondag niet meer zover te rijden. Dat kwam wel goed uit want de ferry vertrok al in de middag (lastig als je gewend bent in de avond af te varen). Een prima hotel voor de heenreis, voor de terugreis moet ik toch iets anders gaan verzinnen, zeker als we weer zo laat aankomen. Er is een kans dat ik in 2015 de auto pas in december terugrijd en waarschijnlijk worden dat dan 2 stops op de terugweg. De vele reisjes op en neer naar Donabate waren uiteraard leuk, maar ook zeer vermoeiend. Dat ga ik maar eens anders aanpakken. Ook verbleven we weer enkele keren in Celbridge, oppassen op Moose is beslist geen straf!


Pinksteren betekent al jaren Roparun. Nu ben ik echt in de gelegenheid (lees: in Nederland) om te supporteren. Dat de doorkomst midden in de nacht is mag de pret niet drukken. De renners lopen ook midden in de nacht. Dat het werkelijk zo hard giet dat heel Ossendrecht ondergelopen is mag ook geen spelbreker zijn, ook hier moeten de renners doorheen. Alle respect voor Mirjam en de andere renners (én fietsers)!!


Met Mus ging ik naar de tentoonstelling van Nathan Sawaya in Brussel. Wat die man met gewoon legoblokjes voor elkaar krijgt is niet te beschrijven. Toen ik de blauwe man in de stoel zag zitten had ik meteen een prima bestemming voor de leren stoeltjes.


Ik ga graag naar evenementen. Zo bezocht ik de D-day designbeurs in de Timmerfabriek in Maastricht. Het is de oude timmerfabriek van de aardewerkfabriek Sphinx, een monumentaal pand. Een en al inspiratie. Waar ik ook steeds weer vrolijk van word is Fantastyval. Puur genieten, wat een mooie mensen zijn er op de wereld! Ik kreeg via Facebook zomaar een toegangskaart voor de Magic Fair, genieten! De opzet van al dit soort fairs is nagenoeg gelijk: veel verklede mensen en leuke kramen waar je al je geld met gemak kwijt kunt raken. Waarschijnlijk zou ik al die gasten ook nog tegengekomen zijn bij Elf fantasy fair, Keltic fair en noem al die andere fairs maar op. Twee van deze festiviteiten vind ik wel genoeg in één jaar.


In juni ging ik onverwacht naar Romeo en Juliet, uitgevoerd door leerlingen van het Juvenaat. Er was nogal wat herrie in de stad (braderie noemen ze dat) en om toch nog een goede voorstelling te kunnen geven werd uitgeweken naar het balkon van de bieb. Maar dat betekende dat er geopend en gesloten moest worden en als je dan op nog geen 140 meter afstand woont... ik heb genoten!! en met mij iedereen die aanwezig was.


Als ik twee keer naar dezelfde voorstelling wil gaan dan moet die wel goed zijn. Picnic van Vis-a-vis is precies dat. Zelfs al laat je zonder het te merken je telefoon naar beneden vallen waardoor je toch wel bijzonder onthand bent. Om beide keren dan ook nog met Genieke te gaan is helemaal super. Daarentegen ben ik in de pauze van Exodus aan de Schelde naar huis gegaan. Ik houd niet van musicals. De opzet eromheen, buiten het podium en de voorstelling dus, was dan wel weer goed, maar dat was alleen maar in de pauze (en waarschijnlijk nog na afloop maar toen was ik er dus al niet meer).


Muzikaal was het ook best wel weer een leuk jaar. In kasteel Ravenhof waren weer enkele mooie klassieke concerten. Vooral de ambiance daar spreekt aan. Folk op zolder leverde weer enkele mooie concerten op. De schotse folkgroep The Paul Mckenna band was op doorreis en deed de zolder aan. Trio Masure (Philip Masure, David Munnelly en Siard de Jong) is ook altijd genieten. In een andere setting speelden David Munnelly, Soetkin Collier en Philip Masure in Vlaardingen, ook een trio maar het klinkt meteen heel anders! Daithi Rua speelde in Antwerpen en tenslotte heb ik nog genoten van het concert van Ross Breen, full band, in de Salmon Leap.


Ik zal vast wel wat vergeten zijn in mijn overzicht.... zoals een bezoek aan Kinderdijk, Hippolytushoef (met een leuke brocante markt!) en onlangs nog een weekendje Grou. Trammen in Den Haag (aanrader!! de Hoftrammm is een ervaring op zich). De Gig for Gaza met onder andere Frances Black. De Zero Plastic week... Maar ik moet toch ergens stoppen met dit blog?!